Ik herken dit maar al te goed. Angst en ik zijn al beste vriendinnen sinds ik besta. Als tiener ontwikkelde ik een angststoornis en durfde niet meer uit huis. Ik was bang om over te geven en daarna volgden er nog vele paniekaanvallen, periodes van extreme controle en heb ik mijzelf goed getraind in het mij zorgen maken over van alles en nog wat.
Nu heb ik daar bijna niet meer mee te maken, sterker nog, als mijn ‘vriendin’ angst langs komt, dan vraag ik haar op de thee. Wat kom je brengen? Waar wil je mij voor beschermen? Of als ik begin te piekeren en in de nacht ineens wakker lig, kan ik mijzelf nu weer kalmeren en het omzetten naar rust.
Angst heeft vooral veel liefde nodig. Misschien kun je haar visualiseren als een klein meisje en haar een knuffel geven? Ze is er toch en ze wil je aandacht!
Betekent dit dat ik alleen maar kalm en ontspannen ben? NEE. Wel betekent het dat ik meer veerkracht heb ontwikkeld en ben gaan samenwerken met de signalen.
Hoe herken je angst?
Het allerbeste wat je kunt doen is het voluit ervaren. Dus het waarnemen en het toelaten. Dit is niet de makkelijkste weg en vergt oefening en vooral ook moed. Moed om er bij te blijven. Vind je dit lastig? Dat snap ik maar al te goed! Er zijn nog een paar manieren.
Tip #1 Ga naar buiten, wandel, de natuur in
Tip #2 Zoom uit
Tip #3 Check in
Hoe je dit dan doet? Daarover vertel ik meer in mijn nieuwste Doe minder, Leef meer aflevering te zien als video, of beluisteren als Podcast.
Ook in iTunes of Spotify -zoek op: Doe minder, leef meer podcast